Oryginalna 100% oryginalna odznaka "Specjalista drugiej klasy" jest w stanie nowo-starym. Znak klasy operatora (stopień 1, 2, 3 klasy) ustanowiono dla oficerów wojsk radiotechnicznych, a w 1959 roku odznakę klasy sygnalisty dla generałów, admirałów i oficerów wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych. Zgodnie z postanowieniami dotyczącymi znaku, dowódcy jednostek, dowódcy formacji i dowódcy szkół wojskowych, dowódcy (szefowie) rodzajów służb (oddziałów), dowódcy okręgów wojskowych (okręgów obrony powietrznej), grup wojsk, flot i flotylii, kierownicy głównych (centralnych) dyrekcji Ministerstwa Obrony ZSRR.
Material: mosiądz
Rozmiar: 1,57x1,18 cala (40x30 mm).
Wydarzenia związane z wprowadzeniem klasy załóg lotniczych w pełni się usprawiedliwiły. Do listopada 1950 roku 70% pilotów i nawigatorów było wybitnymi specjalistami. Następnie ich liczba jeszcze wzrosła, zwłaszcza kosztem specjalistów klasy 1 i 2. Postanowiono zastosować to doświadczenie w szkoleniu młodszych specjalistów wszystkich rodzajów wojsk. Na mocy rozkazu Ministerstwa Obrony ZSRR z 1954 roku ustanowiono jednolity odznakę dla specjalistów klasy sierżantów i szeregowych. Jednocześnie zatwierdzono statut i jego opis. Przewidziano cztery stopnie. Najwyższy uważano za "mistrza", a dalej w dół: "1", "2" i "3" klasę. Do podpisania certyfikacji. Pomysł znaku zaproponował pułkownik A.P. Masters, który wówczas odpowiadał za rozwój metalowych elementów w Komitecie Technicznym Instytutu Uderzeniowego ZSRR Ministerstwa Obrony ZSRR. Produkowano go w Mennicy Leningradzkiej i innych przedsiębiorstwach.
Opis emaliowanej odznaki: tarcza Waregów ze skośnymi ramionami i okręgiem umieszczonym powyżej, w którym wpisana jest czerwona pięcioramienna gwiazda z sierpem i młotem oraz promienisty wcięcie pod emalią. Tarcza jest obramowana szerokim złotym pasem, na którym na ramionach tarczy i poniżej umieszczone są gałązki laurowe. Pole tarczy pokryte jest niebieską emalią, pod którą wykonano kropkowane wcięcie.
